Veda
Kalem,
Adını sayıklamayı bıraktığı anda
Süzülüyor parmak uçlarından
Göz damlalarıyla yarışırcasına…
İlkbaharın ezgisiyle başlayıp
Sonbaharın raksını yaşatan
Ne büyük hengame, yokluğun
Yağmur,
Gökyüzünün toprağa olan hasreti
Parıldıyor göğün gürültüsüyle
Ayın yarım kalmış çehresi
Dilenmemiş yıldız gölgeleri
Geceye kavuşmanın bedeli
Ne büyük sessizlik, yokluğun
Mesafenin izahatı
Toplasan üç adım
Bir kalem, hafif yağmur,
Biçare bir gece, kimsesiz iki hece
Veda.
Sergen Gök
