UMUDUM VARLIĞIMA ARMAĞAN
Yine umudumun ve hayallerimin karanlık olduğu bir güne merhaba diyordum. Yatağımdan kalktım ve dağınık saçlarımı düzeltmek için aynanın karşısına gittim. Güneşin umut dolu ışıkları, saç tellerime ışıl ışıl vursa da içimin karamsarlığı karşımdaki aynaya yansımaktaydı. Hayallerim gibi tane tane dökülen saçlarımı tarıyordum. Tarıyordum ki bir ses gelmeye başladı. O sesin nereden geldiğini anlayamamıştım. Endişeyle etrafıma bakındım. Ayna! Aynadan geliyordu o ses. Elimdeki tarağı bıraktım, tek gördüğüm kendim ve dağınık saçlarımdı. İşime devam etmek istedim ama edemedim. İzin vermedi o ses. Belki de artık sürekli susturduğum bu sesi dinlemenin vakti gelmişti. Önceden güçlüydüm, neşeliydim seviyordum hayatı. Şu an ise güçsüz, neşesiz, hüzünler iklimindeyim. Soranlara iyiyim derken aslında;
İ syankar
Y ıkık
İ lgisiz
Y orgun
İ timatsız
M anasız
Kendi içimde böyleyim. Denedim farklı yollar bulmaya, hem de çok. Tekrar yıkılıp düşmekten çok korkuyordum. Bir yarım kalkmak istemekte diğer yarım ise korkak kendinden ve tam da o yanım diğer yollardan kaçmaktaydı.
Yeni yollar denemeye hiç halim yokken ‘kaybolmaya cesaretin olsun ancak bu şekilde yeni yollar keşfedebilirsin’, diyordu bana. Sesin söylediği her sözcük o kadar ahenkliydi ki her detay için farklı fırça farklı dokunuş kullanılmış gibiydi. Her detayı narin ve nadirdi. Aynadan gelen o sesi daha dikkatli dinlemek için gözlerimi kapattım ve ardından gözlerimin istemsizce açıldığını aynaya tebessüm ile bakmaya başladığımı fark ettim. Vücudum dikleşti tenimin rengi kendine geldi. Aynadan gelen ses aslında uzun süredir duymak istemediğim bir sesti. Bu ses umutsuzluk denizinin içinde beni yeni hayallere ve umutlara yelken açmaya sürüklüyordu. O anda anlamıştım ki aynadan gelen o ses iç sesimin yansımasıydı. Sonra dilimden şu cümleler dökülmeye başladı:
Bir pencere kenarında unutulmuş bir saksı gibi beni yeşertecek bir yağmur bekliyorum.
Yağmur damlalarıyla yeşeren yapraklarım ve toprağa kök salan umutlarım olsun istiyorum.
Yeni umut, yeni başlangıç, yeni direniş
Umutlarım büyüdükçe gün yüzüne çıkmak
Dünyayı yeniden keşfetmek istiyorum.
Şaşkınlık içerisinde aynaya bakakalmıştım.
Duyduğum ses kendi sesimdi, aslında içimdeki umudumu kaybetmemiştim.
İçimdeki bütün karamsarlığı geride bırakmıştım. Uzun süre sonra ilk defa hayallerime ve umuduma tekrar kavuşmuştum. Artık defterin yeni sayfalarına mutlu şekilde başlamanın zamanı gelmişti.
Neler yaşandı neler yaşanacak bilinmez bu fani diyarlarda,
Ama bildiğim tek bir şey var tüm doğrularıyla,
Ahuzar bu son bakışımla aynada kalacak.
Bundan böyle umudum, varlığıma armağan olacak.
Semra Nur PAÇACI
