Sonsuzluğa Uğurlanan Saatler
Yıl: 1986
Saat: 23:00
- Hikâye
Tam olarak gece uykusu uyuyamadığım için eşimin işe gitmem için beni kaldırması çok zor oluyordu. Zorla da olsa kalktım. Hafif ılık bir duş ve duş sonrası giyilen elbiselerin rahatlığı yatarken beni ısıtan yorgandan farksızdı. Eşimin hazırladığı yemeği yedim. Çocuklar uyuyor diye öpemedim. Eşimi isteyerek olmasa da çıkarken kendine iyi bak diye öptüm. Dışarı çıktım. Servis geldi ve işe geldim.
Saat: 24:00
Hiç istemesem de mecbur kaldığımız uzay giysilerine benzeyen tulumlarla işe başladım. Normalde yapmam ama ilk defa, çalışırken tatil ve emeklilik hayali kurdum. Yeşillikler içerisinde orta ölçekli ahşap bir ev ve radyodan gelen yerel bir müzik. İmkânsız gibi görünüyordu ama bunun hayali bile güzeldi. Dalmış olduğum bu hayal zamanın ilerlemesine neden olmuştu. Yeşillikler içerisinde ahşap evde yaşayan insanları düşünmeye başladı. Tam bu düşünce esnasında ise iş yerinde elektrikler gitti.
Yıl:1986
Saat: 01:26
2.Hikâye
Yukarıda gece yarısı işe giden adamın hayali olan yeşillikler içindeki ev benim hayatım. Yaşım daha 15, ama size şunu söyleyebilirim. İnce düşününce yeşillikler içindeki ahşap ev uzun süre yaşamak için pek de iyi bir fikir değil. Çünkü çok yağmur yağıyor ve ahşap belli bir süre sonra koku ve böceklenme yapıyor.
Saat: 02.34
Ama ne olursa olsun saçlarımı, yeşili, doğayı çok seviyorum ama şu an boğazımda hafif biraz acılık geldi ve gökyüzünü ilk defa böyle görüyorum. İçimdeki sıkıntıda cabası. Neyse radyoyu açıp müzik dinleyerek uykuya dalayım.
Yıl: 2005
Saat: 13:57
Evet anladığınız üzere büyüdüm. Son zamanları saymaz isek çok iyi bir yaşamım oldu. Aslında ben birinci hikâyede 01.26 iş yerinde hayal kuran adamdan çok daha şanslıyım. Çünkü o adam o saatte yaşamını yitirdi ben ise o adam öldükten sonra 19 yıl daha yaşadım. Ama sonuç aynı o adamda 34 yaşında öldü. Ben ise bugün yani 34 yaşında gözlerimi kapıyorum.
Siz şimdi bizlerin kim olduğunu merak ediyorsunuz;
Hemen söylüyorum.
- Hikaye.de gece yarısı hayal kuran adam Ukrayna’da elektrik santralinde çalışıyordu. 1986 yılında saat 01:26’da patlayan Çernobil faciasında feci şekilde can verdi.
- Hikâyede yine 1986 yılında saat 02.34′ te boğazımda bir acılık var diyerek uyumaya dalan kişi ise Kazım Koyuncu idi.
Anladığınız üzere 15 yaşında iken patlayan Çernobil faciasının yaydığı gaz ile ilerleyen zamanlarda kansere yakalanan ve hayatını kaybeden Kazım Koyuncu’yu rahmetle anıyorum.
Hiçbir veda onun müziği kadar acıklı olmadı…
Hiçbir müzik onun kadar vedayı hatırlatmadı…
Yıl: 2023
Saat: 01.26
Yer: Japonya
Kulaklığımda Kazım Koyuncu’nun İşte Gidiyorum parçası çalıyor.
HADİ HEP BİRLİKTE DİNLEYELİM VE UZAKLARA GİDELİM.
Fevzi ERDEN
