PEMBE BAVUL’UN VEDASI
Hareket ediyor bir bavul tekerleği
Rengi pembe mi pembe
İçi dolu mu dolu
Anılar, özlemler, aşklar
En çok da gözyaşları
Tekerlek geleceğe bilet almışçasına
Hızlı mı hızlı
Korkak mı korkak
Mevsim sonbaharertesi bir kış
Yerlerde kaldırımlar ve yapraklar
En çok da en sararmışları
Rüzgar bavulu sırtlamış gibi
Koşarcasına çıkıyor yokuşu
Yokuş dik mi dik
Yollar bozuk mu bozuk
Geçmişte bıraktığı duraklar
Yol vermez, kervan geçmez
En çok daha geride kalan acıları
Yelkovan ve akrep artık geride
An denen vakit, bilinmezlikte
Takvimler yaprak mı yaprak
Saatler artık geç mi geç
Zaman akışkan mı akışkan
Bavulun tekerleği döndükçe dönüyor
Hızını kesemiyor hiçbir neden
En çok da varlığını verdikleri
Evet bavul yolcu, tekerlek yoldaşı
Dönüşü yok bu vedanın
Belki de asırlar önce dönmeliydi
Pembe mi pembe bavulun tekerleği
Mevsimler artık hep sonbaharertesi
Saatler hep yelkovanın gölgesi
Gitmek altı harf, iki hece
Şiirler son kez yakıldı dün gece
Her şeye elveda denildi sessizce
Kendine iyi bak, iyi ile kal
Pembe mi pembe Bavul
Sinan Salih Güngör
