Bu Kader Maske Fazla!
Uzun süredir beklenen buluşma nihayet gerçekleşmişti… Oldukça soğuk bir Ocak akşamıydı… Dışarda ayaz vardı, pencereden ara sıra gelen uğultu ve perdenin hareketi zaman zaman dikkatleri dağıtıyordu… Mekân da hafif serindi… İnsanların kimi çok mutlu, kimi melankolik, kimi de huzursuzdu… Kahkaha atanların sayısı ise az değildi…
Kırgın döndü evine o akşam, biraz da sinirliydi…
Vefasız bir o kadar da samimiyetsiz gelmişti ortam… Zorakiydi sanki buluşma… Ya da o öyle düşünüyordu…
Sahte ve yapmacık iltifatlar, sabun köpüğü mevzular içini kararttı… “Herkese mi böyle, bana mı öyle geliyor bu ortamlar, anlamıyorum? Herkes haklı, herkesin kendinde akıl verme cesareti bulması da günümüz klasiği gibi,” düşünceleri zihnini kemiriyordu uzun zamandır…
“Bu kadar maske fazla. Bu kadar akıl da akıllara ziyan olmalı,” diye kafasını sağa sola doğru hafifçe salladı. Aylardır okumayı planladığı kitabı eline aldı… “Sen hüzünlüsün diye, dünya durup sana yol vermeyecek,” sözü geldi hatırına, göğsüne bastırıp derin düşüncelere daldığı halden kitap yere düşünce irkildi. “Hay Allah,” dedi… Kitabı yerden aldı, kaldığı yerden gülümseyerek okumaya devam etti…
Kitaplar korunaklı limanı ve dünyasıydı onun…
Belhi/ Ayşe Atlı
