Mor günlerden geçtim
Çocukluğum, gençliğim
Kırk yaşımda baharı bekledim
Korktum
Büyüdüm bir betonarme aşiyanda
Kırmızı kalemle çizdiğim anıları
Kırk yaşımda yeniden okudum
Yoruldum…
Büyülendim bir insanın karşısında
Adını büyük harflerle yazdıkları
Küçük bir sözcüğün,
Yüreğimde yangınlarını söndürdüm
Aşık oldum.
Çocukluğum da o an bitti
Sonra yıllar da bitti
Konuşamadım
Şiirler karaladım
Kitaplar dolusu cümle kurdum
Mor günleri baharın renklerine
Çocukluğum gençliğimle boyadım
Kırk yaşımda hayatı es geçtim
Yoruldum.
Gülmekten daha çok ağlamaktan
Hatalarımı sevdim, yalanlarıma ben de inandım
Sonu ölüm olan hayatı es geçtim
Çocukluğum gençliğim bahardı
Kırk yaşımda toprak altında
Baharı yeniden bekledim…
Mehmet Özcan Yasdıbaş
