Uzun zamandır sizlerden yani ülkemden ayrıyım. Bu yazıyı size çok uzaklardan yazıyorum. Evet başlıktan da tahmin edebileceğiniz gibi Filipinler’deyim.
Filipinler nasıl bir ülke sorusuna vereceğim en hızlı en doğru cevabım ‘aynı Türkiye gibi’, olur.
İlk düşünüldüğünde fakir bir ülke dolayısı ile ucuz bir ülke, rahat edilir, çok güzel gezilir diye düşünüyorsanız çok yanılırsınız. Evet, parası bizim ülkeye göre çok değersiz. Alım gücü o kadar pahalı ki paranın kıymetsizliği önce
cebinize sonra tokat gibi yüzünüze çarpıyor.
Para birimleri peso diye geçiyor ve hemen merak ettiğiniz konuya geleyim:
1000 FİLİPİN PESOSU = 350 TÜRKLİRASI ediyor.
İşte anlamsızlıklar furyası burada başlıyor. 1000 FP ile hiçbir şey yapamıyorsunuz. Belki orta kalitede bir restoranda iki kişilik yemek yiyebilirsiniz.
Çok net anlamanız için şu kadarını söyleyeyim. 500 ML bir su 6 FP.
İşin ekonomik tarafını bir tarafa bırakıp size biraz yaşamı anlatmak istiyorum. Yukarda dediğim gibi aynı Türkiye, Zengin çok zengin fakir çok fakir.
Caddelerde son model arabaları oldukça fazla görürken, bir arka sokağa girince insanların bu fakirlikte nasıl yaşadığına hayret ediyorsunuz.
Bir toplumda ne kadar çok zengin görürseniz şunu unutmayın; bir o kadar da fakir görürsünüz.
Ama bu ülke ile ilgili beni hayrete düşüren en önemli özellik; bu kadar fakirlik arasında insanların hep
gülümsemesi, hep etrafa tebessüm ile bakması. Kaldığım 45 gün süresince inanın hiçbir kavgaya, tartışmaya veya sıkıntılı bir olaya şahit olmadım. Türk olarak sabırsız bir millet olduğumuz için bazen çok yavaş çalışma sistemlerine isyan edebiliyorsunuz. Ama gün geçtikçe siz de alışıyorsunuz.
Alışmak derken yemeklerine hiç alışamadım. Normal şartlarda ülkemizde bir lokantada önünüze böyle lapa lapa bir pirinç pilavı gelse hemen isyan edersiniz değil mi?
İşte bu ülke de o pilav lapa lapa olmaz ise isyan ediyorlar. Türk aile yapısında sabah erken kalkan, ki bu erken kalkan her zaman anne olur; ilk iş olarak çay koyar ve sonrasında kahvaltı hazırlamaya konulur. İşte bu ülkede erken kalkan ilk kişi hemen hemen her evde bulunan pirinç haşlama tencerelerinde yağsız bir şekilde pirinç haşlıyor. Ve gün boyunca o haşlanan pirinç tüm kahvaltı dahil tüm yemeklerin yanına eşlik ediyor.
Kahvaltı demişken süt ürünleri burada bulmak çok zor dolayısı ile peynire hasret kalıyorsunuz. Süt o kadar pahalı ki pirinci bu kadar seven bir milletin niye sütlaç ile tanışmadıklarını anlayabiliyorum. Şerbetli tatlı bulmak veya onların keşfetmesini beklemek hayal gücümü bile zorluyor inanın. Çoğu yemeklerinde sos kullanıldığını, ülke de salça kullanımının olmadığını söyleyebilirim.
En popüler yemeklerinin pansit diye adlandırılan tavuklu ve etle yapılan bir tür erişteye benzeyen bir yemek
olduğunu söyleyebilirim. Pazar ve sokaklarda uçuşan sinekler eşliğinde et tavuk ya da balık tezgahlarını görebilirsiniz. İlk başta burada zabıta yok mu diye şaşırıyorsunuz, sonra alışıp kokudan etkilenmemek için karşı kaldırımdan yürüyorsunuz:))))
Son olarak günün birinde bu ülkeye yani Filipinler’e gelirseniz insanları ve toplumu anlamak için başkenti Manila’da vakit geçirdikten sonra, hemen El Nido Palawan şehrine gitmelisiniz. Görüp görebileceğin en güzel deniz ve koylarını, palmiye ağaçları altında bembeyaz bir sahilde oturarak izleyebilir ve içinde bulunduğunun anın tadını çıkarabilirsiniz.
Size bu yazıyı Filipinler Manila hava alanından, başka bir asya ülkesi olan Malezya’ya gitmek için beklerken bulduğum boşlukta yazıyorum.
Gelecek ay size Malezya hakkında gördüklerimi ve deneyimlerimi anlatamaya çalışacağım.
Ama bu tarz yazıları okuyup hayıflanmak tansa, konfor alanlarından feragat edip yola çıkmalı, yaşam ve hayatınız ile ilgili planları yolda gerçekleştirmelisiniz.
Şu unutulmamalıdır gittiğiniz yer sizi mutlu etmez, gitmek için çıktığınız yol, yani aldığınız karar sizi mutlu eder.
Ve son söz:
Geziyorum. Yiyorum. Görüyorum. Doyuyorum…
