Düş Perisi

Saat gece 3 civarı sıradan hayatımı sonlandırmak -yani uyumak için- yatağıma doğru yol aldım, terliklerimi çıkarıp göz bandımı takıp uyumak için kafamdaki geçmişe olan özlemlerimi düşünüp uykuya daldım.

Dalmışım bir rüyaya sanki görünmez karlar ülkesi,

Arkada bir plak çalıyor sanki güneşin o görünmez sesi,

Rüyalar dahi geceyi bekler,

Usulca ortaya çıkmak için,

Sararmış tüm geçmişin yüzleri,

Uzak bir diyardalar şimdi gelirler mi peki?

Geçmiş dergilerden, şiirlerden sesleniyorlar bize duyuyor musunuz?

Neredesin gerçeğin eşiği olan geçmiş, neredesin?

Sokaklardaki neşeyi, sevgiyi, samimiyeti teker teker ruhumun o eksik boşluklu bölümlerine doğru çekiyorum, öyle bir hasret ki bu hiç uyanmak istemiyorum.

Bir pazarcının dudakları arasından akan öğütlü sözler,

Sokakta birbirine gülümseyen samimi yüzler,

Sokak lambasının başında sevdiği kızı görmek için bekleyen Ali Kemal’e ne demeli elinde bir mektup öylece gece gündüz bekler durur aşkı gönlünde bulur, her sokakta bir yardım eli her komşu birbirinin görünmez sesi, sevgi, saygı var çıkarlardan eser yok sanırım cennet o zamanmış da zamanla insan evrilmiş.

Uyandım, rüya bitmişti.

Terliklerimi giyip kahvemi almak için mutfağa gittim. Bir bardak kahve alıp camın önüne geçtim.

Rüyamdaki cennetten eser kalmamıştı sokaklarda yürüyen cansız ruhlar, tedirginlik ve acele vardı.

Gerçekliğe geri geldim ama keşke hep o nostaljinin bir parçası ile rüyamda kalsaydım, keşke…

Öylesi bir samimiyete ihtiyacım vardı…

Nil Su Baykara