DEVRİLMEK

Az kaldı devrileceğim!
Benden önce yıkılırsa bu ulu çınar
Bu yerküre yarılırsa bir bedene
Ve ağlarsa bu koca çocuklar
Öyle bir devrileceğim ki
Sarsılacak gökyüzü!Tırnak aralarımda kafa derim
Saçlarım dökülür oldu parmak aralarıma
Ve bu eli kolu morarmış adam
Kesilirse bir gün göğsü inip kalkmaktan
Devrilişim; fazlası olacak diz kanatmaktan…

Oysa gülmelisin adam!
Kalkmalısın beyaz çarşaflardan
Bel çantanı ve şapkanı takmalı
-tüm asaletinle-
Kahkahalarla inletmelisin dört duvarını evin!
Senin toprakların bereketli adam,
Daha ulu bir çınar yok !
Dalların arasında yeşermeli yeni umutlar.
Yağmurlarla yıkamalısın avuç içlerini
Sağanaklarla adam, sağanaklarla!

Köklerin sağlam çelikten bile
Ve gümüş saçların pamuk gibi ince!
Gülmelisin be adam !
Sıkıca kavramalısın ince belinden çayın
Yeni fidanlar dikmelisin bahçene
Güneş içine işlemeli
ve dalgaları denizin!
Hem bak, tomurcuklanıyor çiçeklerin…
Daha çok sulayacaksın onları
Okuman gereken kitapların var daha
tarih kokan kitapların!
O yüzden kalkmalısın adam!
Yoksa ben, devrileceğim !

Topraklarımız çatlayacak, dudaklarımız
Akşam üzerleri loş ışıkta burnuna düşen
gözlük camlarına kadar her yer !
Tüm evlerde tüm ışıklar sönecek!

Öyle şanlı olacak ki kalkışın…
Hem yaz geldi, ecelin vakti değil
Yapraklar hala taptaze ve yeşil!

Kalkmalısın; gülmeli, konuşmalı
Hatta bağırıp çağırmalısın
Yoksa ben, devrileceğim
Ve herkes birlikte…