Bir Mayıs sabahı,
Bir tamirhanede bir araba altında gördüm onu.
Yüzü gözü simsiyah
Çocuk masumluğunda bakan
Gözleri vardı ama ışıl ışıl.
Daha sönmemişti demek.
Sonra yaz sıcağında bir pamuk tarlasında rastladım ona.
Kozalar mı batmış ellerine hayat mı bilmem.
Kanıyordu işte elleri.
Bir damla kan pamuğa düştü.
Ürkek ürkek baktı bana.
Yüzü kuru toprak gibi kaysak.
Bir sonbahar günü hani okulun ilk günü,
Bir çöp varilinde yakaladım bu defa bakışlarını.
Ellerinde bir çocuk romanı,
Arkasında kendinden ağır belki bir kâğıt çuvalı.
Kaderini okuyordu çocuk.
Neden sonra bir inşaatta gördüm onu.
Bu defa bembeyazdı yüzü.
Sanmayın ki aydınlıktan.
Sadece elindeki kireçten.
Gözleri kırmızı feri sönmüştü artık.
Bir oyun parkı inşaatında
Akranları için çalışıyordu çocuk.
Oyun ne?
Okul ne?
Ne idi çocuk?
Okul bahçesinde oynayan,
Çiçekti, umuttu çocuk…
Sultan Eroğlu
