Akşam sinerdi evlere
Perdelerin sahnesinde, günlerin mücrimliği
Yorulanlar ağlamazdı, yorulmuştu ağlayanlar
Kimine sokulurdu arsız bir yaren gibi neşe
Senin vapurunda uzanmıştı o kara gözlü endişe
Damlamıştı soluk çehren Poseidon’un saçlarına
Tüm kıyılar sarhoştur, akşam sinince evlere.
Yunus Emre Dartay
